Na początku swojej historii należał do dominikanów, którzy w II połowie XIII wieku wznieśli świątynię na miejscu dawnego kościoła, który znajdował się na terenie osady św. Gotarda.
Wczesnogotycka świątynia miała wydłużone prezbiterium i dwie nawy. W XV w. dobudowano do niej od strony północnej kaplicę Matki Boskiej Różańcowej. Podczas odbudowy powstało jednonawowe wnętrze, przykryte sklepieniem wspartym na przyściennych filarach.
Kościół, zniszczony przez huragan i pożar odbudowywano do 1814 r. Po kasacie klasztoru w 1837 r., rozebrano dwa skrzydła budynku klasztornego.
W 1920 r.kościół i klasztor przekazano jezuitom.
Częściowo zachowały się wczesnogotyckie mury obwodowe świątyni z poł. XIII w.
Na zachodniej elewacji znajduje się cenny wczesnogotycki portal, z około 1250. Jest on prawdopodobnie wzorowany na portalu z kościoła św. Jakuba w Sandomierza. Prosty, o zwężającym się w głąb wejściu, portal tworzą lekkie, uformowane z ceglanych kształtek trzy pary kolumienek o kamiennych bazach i kapitelach na których wspiera się ostrołukowa archiwolta z kształtek pokrytych delikatnym ornamentem.
Jest to jedno z najstarszych miejsc sakralnych po lewej stronie Warty.
Szczególnie podoba mi się cześć południowa, od strony ulicy Dominikańskiej. Zwłaszcza brama.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz